Brussel dinsdag, 12 mei. Fijn terugzien van bekende, benieuwde ontmoetingen, nieuwe gezichten. Ieder dragend een opvallend en gelijkaardig object: de rugzak. Rugzakken in alle kleuren en grootte, zo verschillend of toch niet?

Er heerst een gezellige drukt op de trein naar Parijs: er wordt reeds gefeest, want er is er één jarig. 12.20 uur hoppen we van de Thalys op de metro richting TGV. Druk gesleur met pak en zak. Hulp wordt aangeboden aan diegenen voor wie het zwaar om dragen is. Aan een snelheid van 310 km/uur bereiken we rond 16 uur Valence.

Een nieuw gezicht wacht ons op en verwelkomt ons met een warme, rustige glimlach. Een comfortabel busje wordt volgestouwd met de zwaarbeladen rugzakken. Na wat trek- en duwwerk lukt het om alles en iedereen mee te nemen. Een 1-uur durende rit nodigt uit om te genieten van de prachtige omgeving en wordt er gespeculeerd over vanaf wanneer een heuvel zich een berg mag noemen. 700 m is het professioneel antwoord.

Het privépad naar de gîtes is hobbelig, stoffig, kronkelend, vol met stenen, maar leidt tot een rustige locatie waar we deze dagen zullen verblijven.

Een zonnige eerste dag leidt ons op pad. Al snel wordt het duidelijk dat de inhoud van de rugzakken zeer uiteenlopend is. Rugzakken met angst, woede, kracht, verdriet, onmacht, vraagtekens, kennis en zoveel meer.

Gaandeweg opdrachten uitvoeren, gevoelens en gedachten delen en sturen, gestuurd worden met garantie op veiligheid en geborgenheid. Emoties, gedachten, bedenkingen laten geworden… delen in de natuur. Zoveel schoonheid!

Niets moet, alles is oké. Iedere dag brengt nieuwe paden en inzichten. Stilaan worden inhouden van rugzakken gedeeld, weggesmeten, geruild. Maar er zijn er ook waarbij de rugzak gesloten blijft uit angst of uit schaamte om het te delen. Ook dat is oké.

De derde dag ondergaan we een weerswisseling, maar dat brengt ons niet van het pad dat we samen aanlegden. Ondertussen is er ruimte en tijd om de inhoud van de rugzakken anders te schikken, te openen, bij te vullen of te laten voor wat het is.

Zondagmorgen, 17 mei 8.20 uur Valence. Richting huiswaarts met ieder een andere lading in zijn rugzak. Een lichtere, vollere, grotere, bredere lading en zoveel meer, zo verschillend. Er zijn ook ladingen onveranderd, maar de rugzak staat wagenwijd open.

Zo kan ieder van ons verder… bouwen aan het pad, ons pad… sta voor stap… kleine stappen… grote stappen… niets moet… alles is oké.